Een herinnering van een gewaardeerde klant

EVERT VAN ELMPT

Achter Remco van Elmpt rijst voor ons nog immer de figuur op van zijn vader: de veel te jong gestorven Evert van Elmpt. Bijna 40 jaar bewoonden wij een houten huis in Nieuwendam en het grootste deel van die tijd was Evert onze steun en toeverlaat. Hij begreep precies wat een houten pand nodig had en hij kon de nauwgezette verlangens van Monumentenzorg prima gestalte geven. Bovendien had Evert de wonderlijke gave om op twee plaatsen tegelijk te zijn: hij was altijd thuis als je hem opbelde en hij was ook altijd ter plekke om leiding te geven aan een veeleisend karwei.

Improviseren kon Evert ook. Op een kwade dag brak onze huissleutel af. We konden niet naar binnen. We belden Evert (die uiteraard thuis was). Evert kwam meteen. Hij overwoog wat hij het beste zou kunnen doen. Even belde hij met de zaak (waarschijnlijk om met zichzelf te overleggen) en meteen daarna besloot hij een krachtdadig einde te maken aan onze wanhoop: hij tikte een ruitje kapot, wrong zich naar binnen en opende even later met een breed gebaar onze voordeur. Het kapotte raam werd provisorisch afgedicht voor de nacht, de halve sleutel werd verwijderd, de bewoners herademden.

In 2009 hebben wij Nieuwendam verlaten, maar onze herinneringen voeren ons nog vaak naar de overkant van het IJ: ons vroegere huis, café het Sluisje, de grutto’s van Waterland, de stompe toren van Ransdorp en… Evert van Elmpt.

Ivo de Wijs